StoryEditor
Rynek i trendy
16.01.2023 00:00

Rośnie zainteresowanie urządzeniami do terapii skóry czerwonym światłem

Według nowych danych Trendalytics wyszukiwania online hasła „pielęgnacja skóry czerwonym światłem” wzrosły ostatnio o 43 proc. Jednocześnie zainteresowanie w mediach społecznościowych dotyczące tego terminu wzrosło o 32 proc.

Według Jodi LoGerfo z Orentreich Medical Group w Nowym Jorku terapia światłem czerwonym (RLT) polega na użyciu urządzeń z diodami emitującymi światło (LED), które „wytwarzają różne długości fal światła, które leczą różne problemy skórne, w tym trądzik, łuszczycę, drobne linie i zmarszczki”. Ta nieinwazyjna terapia, znana również jako terapia światłem laserowym niskiego poziomu (LLLT), terapia laserowa niskiej mocy (LPLT) lub fotobiomodulacja (PBM), staje się coraz bardziej popularną opcją ze względu na jej reklamowane korzyści zdrowotne dla skóry.

Jeśli chodzi o terapię światłem czerwonym w domu, istnieją naukowe i niepotwierdzone dowody na to, że leczenie to może delikatnie przynieść korzyści trądzikowi, stanom zapalnym i drobnym zmarszczkom. Terapia światłem czerwonym zwykle przybiera formę maski na twarz, panelu świetlnego lub różdżki wyposażonej w diody LED, które umieszcza się blisko skóry, aby komórki „wchłonęły” światło.
 


Czerwone światło (650nm-750nm) wnika głęboko w skórę i zaczyna leczyć stany zapalne, plamy starcze, a także może stymulować reprodukcję kolagenu w zależności od tego, jak głęboko rozciąga się długość fali. W szczególności terapia światłem czerwonym może polepszyć krążenie i stymulować produkcję kolagenu, aby pomóc odmłodzić skórę, a nawet może pomóc w wypadaniu włosów, zwiększając wzrost i gęstość włosów.

Eksperci zalecają unikanie terapii światłem czerwonym w przypadku osób cierpiących na schorzenia fotouczulające, takie jak toczeń, lub osób przyjmujących leki fotouczulające (w tym tetracyklinę, doksycyklinę, hydrochlorotiazyd, naproksen), skłonnych do migreny lub leczonych z powodu padaczki.

Marki i profesjonalne firmy kosmetyczne, które jeszcze nie wdrożyły technologii czerwonego światła, mogą chcieć to zrobić w obliczu rosnącego zaangażowania konsumentów; produkty takie jak narzędzie do punktowej terapii światłem czerwonym i niebieskim Bye Acne firmy Solawave zaczynają przyciągać zarówno profesjonalnych, jak i prywatnych konsumentów. Hasztag #redlighttherapy ma jednak dalece większy zasięg niż #terapiaswiatlemczerwonym, co może sugerować, że polskie salony nie zostały jeszcze objęte rosnącym trendem.

Czytaj także: Tegoroczny trend w pielęgnacji, slugging, przechodzi do mainstreamu

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Rynek i trendy
22.04.2025 12:35
Guardian: Tanie perfumy podbijają brytyjski rynek – co druga osoba kupiła zapachowy „dupe”
Shutterstock

Na brytyjskim rynku perfum pojawił się nowy trend, który dynamicznie zyskuje popularność – tzw. „dupe scents”, czyli tańsze odpowiedniki znanych luksusowych zapachów. Jeden z takich zapachów przypomina perfumy Baccarat Rouge 540 warte 355 funtów, a inny – Penhaligon’s Halfeti za 215 funtów. Tymczasem ceny ich imitacji zaczynają się już od 5 funtów. Według badań aż połowa brytyjskich konsumentów przyznaje, że kupiła tego typu produkt, a 33 proc. zadeklarowało chęć ponownego zakupu.

Zjawisko zyskało popularność głównie dzięki mediom społecznościowym – na TikToku hasztag #perfumedupe ma tysiące wpisów. Jednak za atrakcyjną ceną często kryją się kontrowersje prawne. Producenci oryginalnych perfum coraz częściej zwracają się do prawników o porady, jak bronić swoich formuł przed kopiowaniem. W niektórych przypadkach konkurencyjne firmy pytają nawet, jak legalnie stworzyć perfumowy „dupe”. Niestety, jak podkreślają eksperci, ochrona zapachu w świetle brytyjskiego prawa jest niemal niemożliwa – zapachów nie da się jednoznacznie opisać graficznie, a więc nie można ich zarejestrować jako znak towarowy.

Ochrony nie daje także prawo patentowe. Jak wyjaśnia Eloise Harding z kancelarii Mishcon de Reya w rozmowie z brytyjskim Guardianem, perfumy rzadko spełniają warunek „kroku wynalazczego”, niezbędnego do uzyskania patentu. Co więcej, nawet gdyby taki patent został przyznany, po 20 latach formuła staje się publiczna. Tymczasem producenci tańszych wersji perfum coraz częściej sięgają po techniki takie jak chromatografia gazowa-spektrometria mas (GCMS), by rozłożyć oryginalne zapachy na czynniki pierwsze i stworzyć ich tańsze kopie – często z użyciem mniej szlachetnych składników.

Rynek perfum w Wielkiej Brytanii osiągnął wartość 1,74 miliarda funtów w 2024 roku, a według prognoz firmy badawczej Mintel do 2029 roku przekroczy 2 miliardy. W ankiecie przeprowadzonej wśród 1 435 osób, aż 18 proc. tych, którzy jeszcze nie kupili „dupe perfum”, przyznało, że są nimi zainteresowani. Ekspertka Mintel, Dionne Officer, zauważa, że młodsze pokolenia, wychowane w czasach kryzysów gospodarczych i wszechobecnego fast fashion, nie widzą nic złego w kupowaniu imitacji. Wręcz przeciwnie – umiejętność znalezienia okazji i tańszej wersji luksusu postrzegana jest dziś jako przejaw sprytu, a nie wstydliwego kompromisu.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Rynek i trendy
22.04.2025 09:35
Wzrost wartości perfum wycofanych z rynku – rynek kolekcjonerski profesjonalizuje się
Valeria Boltneva via Pexels

Rynek perfum vintage i wycofanych z produkcji rozwija się dynamicznie, mimo braku oficjalnych danych dotyczących jego wielkości. Mathieu Iannarilli, paryski handlarz rzadkimi zapachami, od 2007 roku specjalizuje się w poszukiwaniu unikalnych flakonów dla klientów gotowych zapłacić od 150 euro do ponad 3 000 euro za butelkę.

Jak donosi Financial Times, osoby wierne jednemu zapachowi, po jego wycofaniu czują się „osierocone zapachowo” i są gotowe na wiele, by odzyskać swoją olfaktoryczną tożsamość. Na eBayu można znaleźć ponad 50 000 wyników po wpisaniu hasła „discontinued fragrances”, a ceny potrafią być astronomiczne – Tom Ford Amber Absolute kosztuje nawet 4 300 dolarów, a Vivienne Westwood Boudoir – 2 784 dolary.

Jednym z czynników napędzających ten rynek są tzw. „flankery”, czyli limitowane wariacje klasycznych zapachów. Dla kolekcjonerów stanowią one nie lada gratkę – np. Estée Lauder Sensuous Noir z 2008 roku osiąga na eBayu cenę 265 funtów, a Thierry Mugler A*Men Pure Malt z 2009 roku przekracza 600 funtów. Do wzrostu cen przyczyniają się również zakończenia licencji zapachowych lub bankructwa marek – ceny perfum marek takich jak Vivienne Westwood czy Stella McCartney potroiły się po ich wycofaniu z rynku perfumeryjnego.

Ceny vintage’owych zapachów są windowane również przez prestiż i historię producentów. Klasyki od marek takich jak Guerlain są poszukiwane zarówno przez osoby, które chcą je nosić, jak i kolekcjonerów. Flakon Guerlain Djedi może osiągnąć wartość ponad 3 000 euro. Co więcej, zapotrzebowanie nie ogranicza się do segmentu luksusowego – przykładem może być Ultima II Sheer Scent od Revlon, który od 1990 roku pozostaje ulubionym zapachem matki krytyka mody FT, Alexandra Fury’ego, mimo że został wycofany z produkcji już na początku lat 2000.

Zmiany w regulacjach unijnych dotyczących składników kosmetycznych również miały wpływ na rynek – od początku lat 2000 wiele zapachów zostało przeformułowanych, często ku niezadowoleniu wiernych użytkowników. W efekcie rośnie popyt na starsze wersje tych samych perfum. Aimee Majoros, kolekcjonerka zapachów z Nowego Jorku, wspomina, że jej butelka Mitsouko Guerlain z lat 70. pachnie zupełnie inaczej – i lepiej – niż obecna wersja. „Najlepszy zapach, jaki kiedykolwiek poczułam, to próbka L’Air du Temps od Nina Ricci z lat 60.” – dodaje. W społeczności miłośników perfum frustracja związana z reformulacjami jest zjawiskiem powszechnym.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
23. kwiecień 2025 22:29