StoryEditor
Prawo
07.10.2019 00:00

Zostanie, jak było - nie trzeba podawać nazwy producenta marki własnej na opakowaniu

Zdarza się, że na produktach marki własnej sieci handlowych brakuje informacji o tym, jaki producent w rzeczywistości wytworzył dany towar. Praktykę tę spróbował ukrócić jeden z posłów PiS, jednak wszystko wskazuje na to, że mu się to nie uda.

- Sieci handlowe w celu przyciągnięcia klientów coraz częściej wprowadzają artykuły pod własną marką. Ma to na celu budowanie relacji z konsumentem, a także ugruntowanie swojej pozycji na rynku placówek handlowych. Producenci godzą się na brak eksponowania własnej marki na opakowaniu produktów w zamian za możliwość dostawy znacznych ilości poszczególnych produktów - podkreśla w interpelacji skierowanej do Ministerstwa Przedsiębiorczości i Technologii poseł Prawa i Sprawiedliwości Artur Szałabawka.

Jak podkreślił, "w dobie rosnącej świadomości konsumenckiej, a także wiedzy na temat produktów o ugruntowanej pozycji na rynku pochodzenie kupowanych artykułów spożywczych ma duże znaczenie". - Zdarza się, że na opakowaniu wymieniona jest wyłącznie nazwa podmiotu, dla którego został wyprodukowany dany towar, oraz informacja, czy pochodzi z kraju Unii Europejskiej - zaznaczył Szałabawka, a następnie zapytał MPiT, czy planowane jest wprowadzenie obowiązku umieszczania dokładnych danych dotyczących podmiotu wytwarzającego dany artykuł spożywczy.

W odpowiedzi resort przedsiębiorczości, a konkretniej podsekretarz stanu w MPiT Marek Niedużak, stwierdził, że taka zmiana prawa byłaby niemożliwa do przeprowadzenia w samej jedynie Polsce, lecz musiałaby zostać wprowadzona równocześnie na całym rynku Unii Europejskiej.

Aktualne przepisy wspólnotowe dają możliwość wskazywania w oznakowaniu produktu jedynie podmiotu, dla którego został wyprodukowany dany artykuł, jeśli podmiot ten ponosi odpowiedzialność za informacje na temat danego produktu. Czyli, w praktyce, na opakowaniu może pojawić się sama nazwa sieci handlowej, bez nazwy producenta. Detaliści niekiedy korzystają z tej okazji - budują w ten sposób swoją markę. Z drugiej jednak strony, czasem może powstać wrażenie, że skoro faktyczny producent "wstydził się" podać swoją nazwę na opakowaniu, to jakość danego produktu private label może nie być najwyższa.

- Przepisy rozporządzenia UE nr 1169/2011 nie przewidują możliwości przyjmowania przez państwo członkowskie własnych regulacji w tym zakresie. Wszelkie próby wprowadzenia przez państwo członkowskie dodatkowych obowiązkowych danych w oznakowaniu żywności, takich jak np. nazwa wytwórcy, skutkują wstrzymaniem takich działań przez Komisję Europejską - napisał Niedużak.

Podobną regulację do tej proponowanej przez Szałabawkę próbowano wprowadzić we Włoszech. Projekt rozporządzenia, notyfikowany przez ten kraj w 2017 r., zakładał wprowadzenie zasady obowiązkowego podawania nazwy i adresu zakładu produkcyjnego. Komisja Europejska uznała jednak, że projektowana regulacja naruszyłaby przepisy przywołanego już rozporządzenia 1169/2011.

- Zaznaczono, że taka informacja mogłaby być podawana przez podmioty działające na rynku spożywczym jedynie na zasadzie dobrowolnej, jako dodatkowa informacja do tych wymaganych przepisami rozporządzenia UE - zwraca uwagę Marek Niedużak.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Prawo
20.02.2025 09:47
Kalifornia rozważa zakaz sprzedaży kosmetyków przeciwstarzeniowych dzieciom — kiedy polskie regulacje?
Shutterstock

W stanie Kalifornia pojawiła się propozycja ustawy, która mogłaby ograniczyć sprzedaż kosmetyków przeciwstarzeniowych dzieciom. Nowe przepisy, jeśli zostaną przyjęte, uniemożliwią osobom niepełnoletnim zakup produktów zawierających kwasy AHA oraz pochodne witaminy A, takie jak retinol. Twórcy ustawy wskazują na potencjalne zagrożenia związane ze stosowaniem tych substancji przez dzieci, które mogą doświadczać podrażnień i innych skutków ubocznych.

Jak podaje WWD, popularność pielęgnacji skóry wśród pokolenia Alfa stała się przedmiotem rosnącej troski ekspertów. Zwracają oni uwagę, że substancje aktywne stosowane w produktach przeciwstarzeniowych nie są przeznaczone dla młodych użytkowników. Mimo to trend „Sephora Kids” zyskuje na popularności, a dzieci coraz częściej sięgają po kosmetyki przeznaczone dla dorosłych. Nowe przepisy mogłyby wejść w życie już w październiku tego roku, choć wcześniejsza wersja ustawy nie uzyskała wystarczającego poparcia.

Autor projektu, członek Zgromadzenia Stanowego Alex Lee, zwraca uwagę na problem nieetycznego marketingu skierowanego do dzieci. W rozmowie z The Times, cytowanej przez WWD, podkreślił, że 10- czy 12-latkowie nie powinni martwić się zmarszczkami. Wskazał również, że przemysł kosmetyczny, wart miliardy dolarów, świadomie czerpie korzyści z tej mody, mimo iż producenci zdają sobie sprawę, że ich produkty nie są odpowiednie dla najmłodszych użytkowników.

Propozycja ustawy wpisuje się w szerszą debatę na temat ochrony dzieci przed nieodpowiednimi trendami konsumenckimi i ich wpływem na zdrowie oraz postrzeganie własnego wyglądu. Jeśli regulacje zostaną wprowadzone, Kalifornia stanie się jednym z pierwszych miejsc na świecie, gdzie ograniczona zostanie sprzedaż kosmetyków przeciwstarzeniowych dla niepełnoletnich, co może wpłynąć na podobne inicjatywy w innych regionach. Czy podobne próby legislacyjne zostaną podjęte w Polsce? Nie wiadomo, jednak wydaje się, że byłby to dobry krok w kierunku ograniczenia konsumpcji aspiracyjnej wśród najmłodszych.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
StoryEditor
Prawo
13.02.2025 14:34
Klasyfikacja produktów stymulujących wzrost włosów i rzęs w Unii Europejskiej — kosmetyki czy nie?
Sera do brwi i rzęs bywają kłopotem, jeśli chodzi o kwalifikację produktową.Roger Publishing sp. z o.o.

W Unii Europejskiej produkty deklarujące stymulację wzrostu włosów lub rzęs oraz redukcję ich wypadania najczęściej są klasyfikowane jako produkty lecznicze, a rzadziej jako kosmetyki. Każdy przypadek wymaga jednak indywidualnej oceny, uwzględniającej wiele czynników. Kluczowe aspekty obejmują mechanizm działania składników aktywnych, ich stężenie, częstotliwość i sposób aplikacji, miejsce stosowania oraz stopień penetracji substancji. Dla bardziej skomplikowanych przypadków Komisja Europejska opracowała tzw. borderline manual, który pomaga właścicielom marek oraz organom krajowym określić właściwą klasyfikację produktu.

Głównym kryterium odróżniającym kosmetyki od produktów leczniczych w UE jest sposób działania. Produkty przywracające, korygujące lub modyfikujące funkcje fizjologiczne poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne zazwyczaj uznaje się za leki. Przykładem jest minoksydyl, stosowany w leczeniu łysienia androgenowego, który zgodnie z rozporządzeniem UE w sprawie kosmetyków jest substancją zakazaną w kosmetykach. Z kolei deklaracja „redukcja wypadania włosów” jest zwykle kojarzona z kosmetykami, podobnie jak określenie „zapobieganie wypadaniu włosów”, choć w niektórych przypadkach może ono także dotyczyć produktów leczniczych.

Podobne zasady obowiązują w przypadku produktów na porost rzęs. Jeśli produkt sugeruje wpływ na wzrost rzęs, może być uznany za środek leczniczy, ponieważ oznacza ingerencję w funkcje fizjologiczne organizmu. Brak takiego stwierdzenia w reklamie nie wyklucza jednak potencjalnego wpływu produktu na wzrost rzęs. W ocenie klasyfikacji istotna jest więc nie tylko deklaracja producenta, ale także działanie produktu oraz jego skład.

Warto również zwrócić uwagę na produkty przeznaczone do usuwania wrastających włosków. Jeśli działają one na zasadzie mechanicznej lub keratolitycznej, mogą być klasyfikowane jako kosmetyki. W takich przypadkach kluczowe znaczenie mają deklarowane właściwości produktu – przykładowo „łagodzenie podrażnień” sugeruje kosmetyczny charakter produktu, podczas gdy wzmianka o „zapaleniu” lub „infekcji” może wskazywać na produkt leczniczy. Takie subtelności w klasyfikacji mają istotne znaczenie dla zgodności produktu z regulacjami prawnymi w Unii Europejskiej.

ZOBACZ KOMENTARZE (0)
23. luty 2025 16:08